ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸಿದ್ದು..

ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ,  ಡಬ್ಬಿಗಳಿಗೆ ತುಂಬಿ, ಉಳಿದಿದ್ದನ್ನು ತಿಂದು, ಮಿಂದು..
ಗೀಸರ್, ಮೋಡೆಮ್, ಫ್ಯಾನು, ಲೈಟು ಆರಿಸಿದ್ದೇನಾ ಎಂದು ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ನೋಡಿ..
ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬೀಗ ಜಡಿದು ಓಡೋಡಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟೆ.

ನಾ ನಡೆವ ಹಾದಿಯೋ.. ಏನೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಿ.. ಬಿರುಬಿಸಿಲು.. ಮರ ಗಿಡಗಳಿಲ್ಲದ ದಾರಿ.
ಪಕ್ಕದ ವಾಹನಕ್ಕಿಂತ ನಾನು ಮುಂದೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ತವಕದಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸುವ ಅನಾಗರೀಕರು
ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ನಮ್ಮ ಉದ್ಯಾನ ನಗರ ? ಚೆಲುವ ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನ ಹೃದಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಞಿ 'ಬೆಂಗಳೂರು' :(

ಮೈಮನಗಳನ್ನು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಮೂಗನ್ನೂ, ಬಾಯನ್ನೂ ಕರವಸ್ತ್ರದಿಂದ ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದು
'ಕನ್ನಡ' ಕೇಳುವ ಭಾಗ್ಯವೇ ಇರದ ಬಾಗ್ಮನೆ ಟೆಕ್ನಾಲಜಿ ಪಾರ್ಕನ್ನು ಇನ್ನೇನು ತಲುಪಿದೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ..
ಒಂದು ಚಿರಪರಿಚಿತ ಅನ್ನಿಸಿದ ಮುಖ!!! ಕನ್ನಡತಿಯ ಮುಖ :) 

ನಡಿಗೆಯನ್ನು ಚುರುಕುಗೊಳಿಸಿ ಆಕೆಗಿಂತ ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುನ್ನಡೆದು ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ..
ಅವಳ ಮನದಲ್ಲೂ ಅದೇ ಭಾವನೆ.. ಆ ಭಾವನೆ ಆಕೆಯ ತುಟಿಯಂಚಿನ ಕಿರುನಗೆಯಾಗಿ ಬದಲಾಯಿತು :)
ಪರಸ್ಪರ ನಗುವಿನ ವಿನಿಮಯ, ಕೊಂಚ ಮಾತು ಕಥೆಯ ನಂತರ ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ ...

ನನ್ನ ತವರು ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಹುಡುಗಿ.. ವಾಣಿ.... ಅವಳ ಕಂಡಾಕ್ಷಣ ಅಕ್ಷಿಪಟಲದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ್ದು..
ನೀಲಿ-ಬಿಳಿ ಚೌಕದ ಸಮವಸ್ತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕಿ ವಾಣಿಯ ಚಿತ್ರ..
ಮೊದಲ ಮಳೆ ಧಾರಿಣಿಯ ಚುಂಬಿಸಿದಾಗಿನ ಮಣ್ಣಿನ ಕಂಪಿನಂತ ಬಾಲ್ಯ..
ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರುಕಳಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ವಾಣಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.